Ég hef lengi verið að kljást við aukakílóinn.. en ég trúði því aldrei að ég væri feit ekki fyrr en í fyrra.
Ég lenti í bílslysi fyrir 3 árum, braut hrygglið og brákaði rifbein. Ég var rúmliggjandi í 2 mánuði, mátti lítið sem ekkert hreyfa mig í hálft ár, og auðvitað leitaði ég í huggun í mat. enda tútnaði ég svoleiðis út, held að ég hafi þyngst um 20 kg á þessum tíma.
Ég á töluvert yngri systur sem er 5 ára, sjálf er ég 22 ára. Í fyrra var ég í heimsókn hjá fölskyldu minni og var mikið með systur mína. Ég fór með hana á rólóvöllinn og ætlaði að róla með henni þegar hún segir við mig að ég megi ekki róla "því rólan getur brotnað". Þarna varð smá wake up call hjá mér. Seinna um daginn var ég að teikna með henni og teiknaði mynd af fíl séð aftan frá (semsagt stór rass), hún spyr mig hvort að þetta sé mynd af mér. Á þessum tímapunkti ákvað ég að nú væri sko komin tími til að taka mig á, fyrst að yngsta systir mín var farin að gera grin af því að ég væri feit (auðvitað meintu hún þetta ekki þannig enda bara 4 ára).
Á þessum tímapunkti vissi ég ekki hvað ég var orðin þung, var ekki búin að stiga á vigtina í 7 mánuði þarna. Ég gíska að ég hafi verið um 110 kg þegar ég var sem þyngst.
Ég er búin að vera í "átaki" síðan í mars í fyrra.
er búin að missa um það bil 20 kg frá því ég byrjaði en á ennþá langt í land.
Í dag er ég 92 kg en drauma þyngdin mín er 70 kg (er 163 á hæð)
markmið mitt er ekki aðeins að missa kg, heldur langar mig að vera tóna upp líkamann. Ég þrái að vera með flotta upphandleggsvöðva, mössuð lær og kálfa og kannski magavöðva.
mig langar líka að geta hlupið án þess að kafna.
en helsta markmið mitt er að verða heilbrigð, hafa stjórn á matarræðinu mínu og vera með sjálfstraust. Sjálfstraust er eitthvað sem hefur ekki verið til í mínum orðaforða frá því ég var yngri.